John Dickerson: Julie คุณค้นพบอะไรเกี่ยวกับกระบวนการของเขา เว็บสล็อตแตกง่าย นอกจากงีบหลับ? (หัวเราะ) Julie Barer: ฉันพบว่าเขา– (หัวเราะ) เขาฟังเพลงดังมากเวลาทำงานWhitehead หมุนเวียนผ่านเพลย์ลิสต์ 3,000 เพลงที่ผสมผสานกับหัวข้อการเขียนของเขา – Thee Oh Sees, Johnny Cash, David Bowie ห่างออกไปไม่กี่ก้าว Barer เจรจากับลูกค้าของเธอ เป็นกิจกรรมทางวรรณกรรมที่เกิดจากความสงสัยทางศิลปะ
John Dickerson: มีช่วงเวลาที่คุณพูดว่า “ฉันต้องทำอะไรเพื่อหาเงินเพราะการเขียน
Colson Whitehead: ฉันจำได้หลังจากหนังสือโป๊กเกอร์ของฉัน มันออกมา และฉันก็เป็น—และไม่มีใครชอบมันจริงๆ และ– (หัวเราะ) Julie Barer: ฉันชอบมัน (หัวเราะ)Colson Whitehead: ฉันคิดว่ามันเป็นหนังสือที่ดี เอ่อ ฉันก็แบบ “คุณแค่ เขียนหนังสือ แล้วหนังสือก็ออกมางั้นหรอ แล้วเขียนหนังสืออีก–“
Julie Barer: ฉันจำบทสนทนานี้ได้โคลสัน ไวท์เฮด: “แล้วก็เขียนหนังสืออีกจนเหมือนจะตาย มันดูแย่มาก” และฉันก็แบบ “ฉันควรไปโรงเรียนสอนทำอาหารไหม” เช่น “ไม่รู้สิ ฉันชอบทำอาหาร” เช่นเคย แล้วฉันก็แบบว่า “ฉันต้องกลับไปทำงานแล้ว นี่มันแย่ชะมัด” ฉันแบบ– (หัวเราะ) ฉันแค่ต้อง เชื่อมต่อกับ คุณรู้ ในสิ่งที่ฉันรัก
หลังจากหนังสือโป๊กเกอร์เล่มนั้น เขามีหนังสือเล่มอื่นที่สรุปไว้ แต่จูลี่สนับสนุนให้เขาวางมันลงและเขียนรถไฟใต้ดินแทน
Julie Barer: และเขาเริ่มพูดถึงแนวคิดเรื่อง “The Underground Railroad” และเขาก็แบบว่า “ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำได้ไหม ฉันแค่ — ฉันล้อเล่นความคิดนี้มานานแล้ว” แต่ฉันรู้ว่าเขาทำได้ และฉันก็เลย เลยต้องสะกิดเล็กน้อย (หัวเราะ)
Colson Whitehead: ฟังดูเหมือน… ใช่ เธอกระตือรือร้นมาก
Julie Barer: ฉันชอบ “เอาหนังสือเล่มอื่นออกไป”
“รถไฟฟ้าใต้ดิน” คว้ารางวัลหนังสือแห่งชาติ ประจำปี 2559 เป็นหนังสือขายดีของ New York Times เป็นเวลา 49 สัปดาห์และได้รับการตีพิมพ์ในกว่า 40 ภาษา Colson Whitehead: ชาวโครเอเชีย และชาวจีน และ…
จอห์น ดิกเคอร์สัน: และใครก็ได้เปลี่ยนชื่อเรื่องในแบบที่บางครั้งเป็นภาษาต่างประเทศ ก็เหมือน “รถไฟที่ไม่ได้อยู่เหนือพื้นดิน”
Colson Whitehead: ฉันไม่คิดอย่างนั้น มีประเทศหนึ่งที่ไม่เปิดเผยชื่อ (หัวเราะ) ที่ใส่คำบรรยายว่า “Black Blood of America” และฉันก็แบบ (หัวเราะ) “คุณกำลังพูดถึงอะไร” (เสียงหัวเราะ)
whiteheadscreengrabs1.jpg
เมื่อเดือนธันวาคมที่แล้ว เราไปกับไวท์เฮดที่โบสถ์พลีมัธในบรูคลิน ซึ่งเป็นศูนย์กลางของรถไฟใต้ดิน เราถามเขาเกี่ยวกับระบบรางเวทย์มนตร์ในหนังสือของเขาที่นำนางเอกของเขาไปสู่โศกนาฏกรรมในยุคต่างๆ ในประวัติศาสตร์ของคนผิวดำ ตั้งแต่การเป็นทาส การลงประชามติ ไปจนถึงการบังคับให้ทำหมัน
จอห์น ดิกเคอร์สัน: ข้อเท็จจริงที่ว่า “รถไฟใต้ดิน” เป็นทางรถไฟจริงๆ เหตุใดจึงสำคัญ และสิ่งใดที่ช่วยให้คุณทำในแง่ของการให้ผู้คนมีมุมมองใหม่ในสิ่งที่พวกเขาคิดว่า พวกเขารู้
โคลสัน ไวท์เฮด: สมมุติฐานก็คือ พาหนะที่ยอดเยี่ยมนี้จะพาคุณไปยังจุดต่างๆ ในประวัติศาสตร์ นั่นคือทวีปอเมริกาทางเลือกเหล่านี้ และในทันที มันไม่ใช่อเมริกาในศตวรรษที่ 19 จริงๆ และฉันสามารถทำสิ่งที่ฉันต้องการได้ ดังนั้นบางครั้งโดยไม่ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง โดยไปด้านข้าง เราเห็นพวกเขา — มองพวกเขาในวิธีที่ต่างออกไป และมันก็สมเหตุสมผลมากขึ้น
John Dickerson: คุณช่วยเขียนหนังสือเล่มนั้นเมื่อสิบปีก่อนได้ไหม
โคลสัน ไวท์เฮด: ฉันมีความคิดนี้ในปี 2000 ฉันคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี เจ๋งมาก ทางรถไฟจะกลายเป็นของจริง และฉันก็เหมือนกับว่าแต่ละรัฐจะเหมือนกับ “Gulliver’s Travel” ซึ่งเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง อเมริกา. ดีมากถ้าทำตอนนี้จะพัง ฉันไม่คิดว่าฉัน– ฉันจริงจังพอที่จะเขียนเกี่ยวกับความเป็นทาสในทางที่- คุณรู้ไหม ด้วยแรงดึงดูดที่จำเป็น ฉันไม่คิดว่าฉันจะเป็นสไตลิสต์หรือช่างฝีมือที่ดีพอที่จะทำมันได้
John Dickerson: มีจิ๊กซอว์ไหม — ส่วนหนึ่งของปริศนาที่คุณคิดว่า โอเค ฉันพร้อมที่จะไขปริศนานี้แล้วหรือยัง
Colson Whitehead: ฉันคิดว่าการตัดสินใจเลือกตัวเอกหญิงเป็นเรื่องสำคัญ การเป็นผู้หญิงที่ถูกกดขี่ มันต่างจากการเป็นทาสอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าร่างกายของคุณไม่ใช่ของคุณเอง และคุณควรที่จะสูบฉีดทารกออกไป เพราะจำนวนทารกที่เพิ่มขึ้นหมายถึงทรัพย์สินที่มากขึ้น ทาสมากขึ้น และเมื่อคุณกลายเป็นผู้หญิง คุณจะเข้าสู่ช่วงใหม่ของการตกเป็นทาสที่น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม และฉันคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะเขียนเกี่ยวกับ สล็อตแตกง่าย
